سربازان داريوش بزرگ(486-521 پيش از ميلاد) نوعي نان پهن را روي سپرهاي خود مي‌پختند و روي آن را با پنير و خرما مي‌پوشاندند. يوناني‌ها پختن چنين نان‌هايي را از ايرانيان آموختند. اين نان از يونان به روم رفت و در جنوب ايتاليا معمول شد
نام پيتزا با نام ايتاليا و شهر ناپل گره خورده است. اما اين غذاي پرطرف‌دار راه درازي را پيموده است تا به يك غذاي جهاني تبديل شود. سربازان داريوش بزرگ(486-521 پيش از ميلاد) نوعي نان پهن را روي سپرهاي خود مي‌پختند و روي آن را با پنير و خرما مي‌پوشاندند. يوناني‌ها پختن چنين نان‌هايي را از ايرانيان آموختند. اين نان از يونان به روم رفت و در جنوب ايتاليا معمول شد
سیصد سال پيش از ميلاد، يك تاريخ نگار رومي به نام
سیصد سال پيش از ميلاد، يك تاريخ نگار رومي به نام
Marcus Porcius Cato
در كتاب تاريخ خود نوشت:" گردي پهني از خمير كه با روغن زيتون، سبزي و عسل پوشيده شده و روي سنگ پخته مي‌شود" اين نشان مي‌دهد كه رومي‌ها به پيتزا علاقه داشته‌اند و آن را با فرهنگ غذايي خود سازگار كرده بودند؛ چرا كه روغن زيتون در روم بسيار معمول بود
پيتزا از روم به جنوب ايتاليا راه يافت، اما تا مدت‌ها آن را غذاي فقيران مي‌ناميد‌ند. تا اين كه در سال 1889 يك آشپز درباري به نام رافايل اسپوزيتو، پنير و گوجه‌فرنگي را در تركيب پيتزا وارد كرد، ملكه مارگريتا بسيار خوشش آمد وآرام آرام همه‌ي مردم به خورد چنين پيتزايي روي آوردند. به اين ترتيب، پيتزاي مارگريتا به مشهورترين پيتزاي ايتاليايي تبديل شد؛ پيتزايي كه به خاطر داشتن پنير، به پيتزاي ايراني شباهت بيش‌تر دارد
منبع
A slice of history.(history of pizza). by Goodman, Susan E. National Geographic Explorer 01-MAY-05
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر